نت علامتی است که صداهای موسیقی به‌وسیله آن مشخص و نوشته می‌شوند. نت‌ها با اسامی « دو - ر - می - فا - سُل - لا - سی » نامگذاری می‌شوند. الفبای موسیقی از هفت نت تشکیل می‌شود و برای نگارش آنها از دو سیستم می‌توان استفاده کرد. سیستم اول:
Do - Re - Mi - Fa - Sol - La - Si
و سیستم دوم
C - D - E - F - G - A - B
می‌باشند. در کشور ایران از سیستم اول استفاده می‌شود.
پنج خط حامل: پنج خط افقی با فاصله‌های معین و موازی هستند که نت‌ها در رو و لابه‌لای آنها قرار می‌گیرند. با نام‌های مشخص و شماره‌گذاری خطوط.
همچنین فواصل از پایین به سمت بالا می‌باشند.
در سمت چپ خطوط حامل علامت کلید سُل قرار می‌گیرد که نام و موقعیت صدای نت‌ها را معین می‌کند. در موسیقی کلیدهای مختلفی به‌کار برده می‌شوند اما برای نت‌نویسی سنتور فقط از کلید سُل استفاده می‌شود و بدین ترتیب نتی که روی خط دوم حامل قرار می‌گیرد سُل نامیده می‌شود و بقیه نت‌ها نسبت به نت سُل شناخته می‌شوند.
وسعت صدای سنتور 9 خرک و ترتیب قرارگرفتن نت‌ها در روی خطوط حامل به شرح زیر است.
|
|
فا می ر دو سی لا سُل فا می |
|
فا می ر دو سی لا سُل فا می |
|
فا می ر دو سی لا سُل فا می |
در سنتور نت‌ها در سه قسمت به نام‌های سیم‌های زرد (پزیسیون اول)، سیم‌های سفید (پزیسیون دوم) و سیم‌های پشت خرک (پزیسیون سوم) تقسیم شده‌اند که هر پزیسیون شامل 9 خرک می‌باشد و خرک‌ها را از پایین به بالا می‌شمارند و در هر طرف سنتور سیم‌های زرد و سفید 2 سری 9 تایی خرک وجود دارد که از روی هر خرک 4 سیم (یکصدا) عبور کرده است که نشانگر یک نت می‌باشد. در هر پزیسیون نام نت‌ها به ترتیب زیر می‌باشد (از چپ به راست):
|
فا می ر دو سی لا سُل فا می 9 8 7 6 5 4 3 2 1 ® شماره خرک |
که نت می و فا در هر پزیسیون دو بار تکرار می‌شود. خرک‌های اول و دوم و خرک‌های هشتم و نهم هر پزیسیون در هر سه پزسیسون به همین ترتیب نامگذاری می‌شوند.
سیم‌هایی که در سنتور استفاده می‌گردد دو نوعند:
1- سیم‌های زرد
2- سیم‌های سفید
قطر سیم‌ها 38 تا 40 میکرون است که برای قسمت راست سنتور سیم‌های فولادی زرد رنگ و برای قسمت چپ از سیم‌های فولادی سفیدرنگ استفاده می‌شود.
- ۹۷/۰۷/۲۳