این ساز که در زبان فرانسوی و ایتالیایی به آن ویولن سل و در زبان انگلیسی به آن چلو گفته می شود، صدایی بم، گیرا و بسیار زیبا دارد. ویولن سل، سازی بزرگ و سنگین است؛ به طوری که نوازنده برای نواختن ویولن سل ، خود بر روی صندلی می نشیند و ساز را به وسیله ی میله ای آهنی که در قسمت تحتانی آن وجود دارد، بر روی زمین، بین پاهایش، قرار می دهد. ویولن سل تا اواخر قرن هفدهم به عنوان یک ساز همراه و به منظور اجرای نتهای بم در ارکسترها مورد استفاده قرار می گرفت. تدریجاٌ با پی بردن به قابلیت ها و توانایی های فوق العاده ی این ساز در نواختن ملودی و تک نوازی مورد استفاده بیش تری قرار گرفت. نت برای این ساز را در اصوات بم با کلید فا و در اصوات وسط با کلید دو (دوی خط چهارم) و در اصوات زیر با کلید سل می نویسند. نام سیم های ویولن سل، مانند سیم های ویولا می باشد ولی به علت ضخامت بیش تر، یک اکتاو بم تر صدا می دهد.
- ۹۷/۰۴/۱۶
مقاله خوبی بود .. با خوندنش کلی به اطلاعاتم اضافه شد-شما عالی هستید